Poszukiwanie prawdy moralnej w życiu i twórczości Johna Henry’ego Newmana

Abstrakt

Prawda zajmuje w życiu człowieka istotne miejsce, a sam człowiek wezwany jest ku temu, aby odkryć jej pełnie. Pytania dotyczące prawdy i jej natury pojawiały się już w starożytności i nurtowały umysły najwybitniejszych filozofów, a później z całą konsekwencją wędrowały poprzez przestrzenie wieków aż ku nowożytności. Kwestia prawdy obecna jest w żywy sposób także w nauczaniu Kościoła. Obecny zakres debaty dotyczący pojęcia prawdy w jej znaczeniu obiektywnym może być różnie formułowany. W zróżnicowanej oraz wieloaspektowej strukturze człowiek, aby odnaleźć swoją tożsamość i przebić się przez degradację pojęciową, potrzebuje jasnych znaków, które ukażą mu właściwy kierunek postępowania i odczytywania rzeczywistości w jej najgłębszym wymiarze. W tym znaczeniu prawda jawi się jako warunek sine qua non w odniesieniu do ludzi, pragnących prowadzić swoje życie zgodnie z wymaganiami zapisanymi na kartach Ewangelii. Poniższy artykuł podejmuję próbę przybliżenia rzeczywistości prawdy w jej ujęciu moralnym w oparciu o życie i twórczość wybitnego teologa, jakim był John Henry Newman. To postać, którą należy rozpatrywać jako jednego z najwybitniejszych myślicieli XIX wieku, wyjątkowego pisarza oraz wielkiego intelektualisty. Życie tego znamienitego człowiek przepełnione było umiłowaniem prawdy, co wielu badaczy zamyka w kategorii pasji, podkreślając szczególnego rodzaju dyspozycję ukierunkowaną ku prawdzie. Temu, kto sięga po jego dzieła oraz spogląda na jego twórczość daje się poznać jako gorliwy uczeń prawdy, który kochał ją ponad wszystko inne. Fascynująca historia wiary i odwagi angielskiego konwertyty, stała się wyznacznikiem wszelkich podejmowanych przez niego decyzji, a on sam do dziś stanowi inspirację dla wszystkich, którzy pragną kształtować swoje życie w oparciu o fundament, jakim jest Prawda.